Ode aan mijn kleine grote vriend Hugo !!
( foto 2009. houdenshow beste van het ras)
Een ode aan mijn kleine grote vriend Hugo !!!
07-08-2008 – 02-05-2016
Je kwam bij ons toen je 6 maanden oud was, februari 2009. Je was teruggekomen bij een collega fokker. Onze Faya was toen 9 maanden oud maar ze was een rustig hondje wat al heel goed luisterden. We gaven je het voordeel van de twijfel. Je kwam bij ons wonen. Ook al was je 6 maanden oud ik ben meteen met je begonnen met socialiseren. In maart 2009 gestart met de KJV training en op het einde van deze cursus een mooi b-diploma gehaald en een 2de plaats. Je was onze Hugo , een hondje wat heel graag bij je wilde zijn. Een grote knuffelkont. Altijd duidelijk aanwezig, en nu wordt je vreselijk gemist. Je kon mijn lichaamstaal zo goed lezen, zo mooi karakter eigenschap van je. Je was ook altijd bij me, op kantoor, buiten en als ik aan het koken was had je ook je eigen plekje in de keuken om zo alles in de gaten te kunnen houden. Een heerlijk manneke. Op 29-08-2009 mijn eerste c-diploma met je gehaald. Marc mijn man is met je verder gegaan in 2010 en 2 KJV B diploma’s met je gehaald. Mee gaan jagen met Marc en mij was een feestje voor je. Zo gauw je in de gaten had dat we onze jachtkleren aan gingen doen dan was het huis te klein. Dan hadden we een stuiterende Hugo in huis. En als dan ook nog de sleutels van de kluis te voorschijn kwamen waar Marc zijn geweren had opgeslagen , dan wist je het zeker. We gaan jagen !!! Ik wilde verder met je en in 2012 ben ik begonnen met MAP training. Wat heb ik 2 jaar samen met je genoten van de trainingen. En wat heb ik veel van je geleerd. Doordat ikzelf een ongeluk had gehad met de auto ben ik om gezondheidsredenen moeten stoppen. Ons gezin kent ook nog ene andere hobby en dat is autocross. Je ging altijd mee. Ook de weekend crossen. En in 2012 ging je zoon Cas ook altijd met ons mee. Ook dit had je weer feilloos in de gaten. Zo gauw de vrachtwagen werd gestart en ingeladen wisten jullie allebei dat je mee mocht. Op de cross vond je al die aandacht en knuffels van iedereen geweldig. S’nachts bij het baasje of vrouwtje op het dekbed slapen stiekem als wij het niet in de gaten hadden vond je heerlijk. S’morgens vroeg in alle vroegte met het vrouwtje de buurt verkennen op de cross en alle sporen van wild opsnuiven daar genoot je zo van. Zo ook op 1 mei ging je weer mee naar de cross. Je werd ziek, je voelde koud aan er zat helemaal geen aktie meer in je. Je was echt ziek. Ik had besloten om met je naar de weekend dierenarts te gaan. Die constateerde vocht bij het hart. De dag erop naar faculteit in Utrecht met je gegaan. Ook daar werd je weer helemaal nagekeken. Ze hadden goede hoop dat als het vocht bij je hart was weggehaald dat je dan weer vrolijk naar huis zou kunnen gaan. Wel moesten we je dan in de gaten houden of het terug zou komen. Komt wel eens voor zeiden ze doordat er een klein vaatje is gesprongen. Over een gezwel aan je hart werd eigenlijk niet aan gedacht. Dit komt bij een Heidewachtel bijna niet voor en zeker niet als je 7 jaar oud bent. Helaas….. Je had de pech dat dit bij jou wel zo het geval was. Het is gelukkig niet erfelijk want dat had ik gelijk gevraagd. We hadden besloten om je in te laten slapen. Beter werd je niet meer alleen maar slechter. Ik had je mee genomen naar huis zodat de roedel ( mens en dier) ook afscheid konden nemen van je. Onze oudste Faya en tevens roedelleidster die snuffelde 1 keer en liep weg de andere bleven langer bij je. Calou je dochter ging langs je liggen en je zoon Cas heeft heel je koppie af lopen likken, de tranen biggelden over onze wangen heen zo aandoenlijk. Samen met ons gezin hebben we Hugo een mooi plaatsje in de tuin gegeven. Dag kleine grote vriend. Je leeft voort in je nakomelingen !!!!! Dikke knuffels van ons. We gaan je missen !!!